Λέγομαι Jonathan Patatokeftes και είμαι Έλληνας του Εξωτερικού με πολύ ταλέντο και πολύ πόνο στην ψυχή για την πατρίδα μας και αυτά που συμβαίνουν. Θέλησα να εκφράσω αυτά τα συναισθήματα μέσω της ποίησης
Ξέρω ότι λίγοι θα καταλάβουν αυτά που λέω, αλλά έστω και για αυτούς τους λίγους αξίζουν αυτά που γράφω. Αφιερωμένο σε όλους τους Έλληνες του Εξωτερικού
Είμαι στην ουρά των φαστφουντάδικου
και ζω στο πετσί μου την θλίψη του άδικου
για τους προγόνους μας που πέσανε στη μάχη
κανείς δεν σκέφτεται, κανείς δεν δίνει τάληρο
Το αίμα που κυλάει στις φλέβες μου περήφανο γαλάζιο
ιερή ψυχή ελληνική απ’ την Πρέβεζα ως τ’ Οντάργιο
με έθιμα και φαγητά αρχαία απ’ την Ελλάδα
μουσακά, ιμάμ μπαιλντί, ντολμαδάκια, μπιφτέκι απλό, μπιφτέκι γεμιστό,
πανσέτα, κολοκυθάκια και λίγο μπούκοβο
Όσο σκέφτομαι τις memories απ΄ την πλατεία του χωριού βουρκώνω
θυμάμαι που παίζαμε φούτμπολ στην αυλή του Παναγή
και η μαμά του μας έφτιαχνε τσίζμπεργκερ με σουσάμι και πσωμί
Δεν αντέχω μέσα μου φουντώνω
έχω anger για τους πολιτικούς και είμαι pissed off
με Παπανδρέου και Καραμανλή
Κατέστρεψαν τη χώρα και την φέραν στο αδιέξοδο
και τώρα δεν έχουμε λεφτά να πάρουμε την Πόλη και την Αγιά Σοφιά
μαζεύω φράγκα να βοηθήσω να πάρουμε F-16
και συγκινούμαι όταν βλέπω τον μικρό μου αδερφό που πάει 3η τάξη
Θέλω να πω όλα τα feelings που έχω μέσα μου αλλά τα δάκρυα με πνίγουν κι έχουν κάνει μούσκεμα το χαρτί, πρέπει να πάω να πάρω άλλο απ’ το περίπτερο
αλλά εδώ στο εξωτερικό δεν έχουμε περίπτερα Γκαντέμιτ
κι αγοράζουμε τσιγάρα και τσίχλες απ’ το super market γ@#ώ την τύχη μου μέσα
Θυμάμαι τους ήρωες του ’21 και θέλω να σπάσω το τραπέζι μου
να πάρω το μπουκάλι το ουίσκι και να το φέρω στο κεφάλι μου
να ριμάξω το αμάξι του γείτονα με το κοντάρι απ’ τη σημαία μας
και να φωνάξω «why» ενώ με μαζεύουν απ’ το δρόμο οι cops
Εμείς ανακαλύψαμε philosophy and democracy
κι αυτοί πηδούσαν στα κλαδιά
μα τώρα μας φέρονται σαν μικρά παιδιά
Ρωτάω έναν αμερικάνο “ξέρεις από πού βγαίνει η λέξη ‘telephone’ ? “
και μου λέει είναι κινέζικο και λέω «oh my God I don’t believe it»
τους έχουν κάνει πλύση τα μίντια και οι κυβερνήσεις και δεν ξέρουν
Δείχνω μια φωτογραφία του Παρθενώνα
και μου λέει είναι το σπίτι του Μαραντόνα
και σκέφτομαι σε τι κόσμο θα μεγαλώσουν τα παιδιά μου
Τι άδικο είναι αυτό που συμβαίνει και κακό και συμφορά μας βρίσκει oh Lord
Μας κλέβουν τη Μακεδονία και τη Θράκη
και ‘μεις ασχολούμαστε με τα ριάλιτυ
τα παιδιά μας χορεύουν breakdance και δεν ξέρουν τσάμικο
Δεν ξέρουν history και νομίζουν ότι ο Κολοκοτρώνης είναι ο τραγουδιστής των Limp Bizkit,
oh my God, this isn’t happening
I love my country, man
but all this s^&t, man
it’s overwhelming
Kolokotronis, man, the man who freed us, man
How can you not know him?
It’s getting worse every day
I just don’t know what to do
Αυτά είχα να σας πω
Ελπίζω να άγγιξα την ψυχή σας
Με ούζο, τάβλι, ξερή, Θανάση και κότσια
Σας χαιρετώ, ρισπέκτ
